Her yerden bilgi akınına uğruyoruz. Bilgiye ulaşmak o kadar kolay ki, parmaklarımızın ucunda; kumanda, klavye. Her yerde, her kanalda, her sitede bir şeylerin uzmanları bir şeyler hakkında konuşuyor. İşin garibi biz de bu kadar bilgiye maruz kalmaktan dolayı, en az o bir şey uzmanı kadar konuya hakimiz. Peki dertlerimiz hakkındaki bu uzman isimler, verdikleri bilgilerle dertlerimize derman oluyorlar mı? İyi hissettiriyorlar mı?
Benim gördüğüm kadarıyla, verilen bilgiler bir doz sakinleştirici gibi. Kısmi bir rahatlık sağlıyor ilk denemede. Ama sonraki seferlerde o rahatlık bir daha karşımıza çıkmıyor. Depresyonun ne olduğunu, hangi belirtileri olduğunu, kimlerde olma ihtimali olduğunu, hangi bitkilerin ve egzersizlerin depresyona iyi geldiğini iyi biliyoruz. Ama, işe yaramıyor, evet yaramıyor. Depresyon hakkındaki bütün inanılmaz bilgilerimize rağmen, depresyon hala orada bir yerde durmaya devam ediyor.
Peki sorun nerede? Depresyon nedir, belirtileri nelerdir, tedavisi nasıl olur bilmemize rağmen neden hala geçmiyor bu meret? Acaba yanlış mı biliyoruz, hayır herşey doğru gibi. Bütün televizyonlar, internet sitelerinde aynı şey yazıyor. O zaman sorun ne? Bilgi dediğimiz şey sorunlarımızı çözmüyor mu yoksa?
Acaba yanlış sorular mı soruyoruz? Bilgi asıl ihtiyacımızı gizleyen geçici bir çözüm mü?
Samimiyet genel anlamda, birine güvenmek, yakın hissetmek, karşılıklı anlaşıldığını hissetmek ve biraz da ruhların birbirine temas etmesidir diyebilirim. Samimiyet, sıcak bir havada kendimizi bıraktığımız bir gölge, yorgunluktan sonra içilen iyi demlenmiş bir çay gibidir; iyi hissettirir. Günlük hayatın karmaşasında, soğuk ve uzak ilişkilerden uzaklaşıp kendimizi yenilememizi sağlar samimiyet. Temel ihtiyaçlarımızdan olmasına rağmen, farkında değilizdir böyle bir ihtiyacımızın olduğunun.
Bilgi ve tanımlama ihtiyacı kesinlikle es geçilemeyecek bir ihtiyaç. Ama sadece bir basamak. Bilgi eksikliği giderildiği zaman işlem tamamlanmıyor sadece bir basamak tamamlanmış oluyor. Eğer samimiyetle, insanlıkla dolmuyorsa bir sonraki basamak, bilgi mayalanmıyor ve bir işe yaramıyor.
Tek başına bilginin her şeye yetebileceğini düşünmek çok fazla naiflik bence. Tek başına bilgi kendimize ve dertlerimize yabancılaşmamıza neden oluyor. Sanki ben ve benim yaşadığım problemler benden bağımsızmış gibi, bir hastalıkmış gibi.
10 yorum
Hocam sizin sohbetinize ve düşüncelerine saygı ve sevgi besliyorum çok iyi konuşup çok iyi yorumluyorsunuz saolun varolun bunları bizlerle paylaştığınız için.
Teşekkür ederim hocam güzel yazmışsınız. Öyle ya şimdi nasılsın diye soruyorlar anlatıyorsun boşver diyorlar. Kimse dinlemiyor. Çok biliyormuş gibi konuşuyorlar Kimde ne dert var soran yok. Samimiyet kalmamış artık..
Güzel yazı hocam..tşk ediyorum hepimizin bir parça yüreği güzel samimi insanlara ihtiyacı var ?
Güzel yazı hocammmm tşk edyrum güzel yazılarınızla aydınlık olduğunuz için bir parça yüreği güzel samimi insan lazım
Hakikaten bilgi her yerde artık ve bir insan bir insandan öğreneceğinden çok daha fazla bilgiye internet sayesinde ulaşabilir. İnsan insanda bilgi degil artık samimiyet arıyor, samimiyete ihtiyaç duyuyor. Yine yeni bir pencere araladınız, iyi ki varsınız!
Cox derin dusuncelerdir. Tesekkurler ?
Duygularımın derinliğinde kendim bile boğuluyorum çoğu zaman.. Ama nasıldır ki tek bir insan bulamıyorum duygum karşılık verecek..
Son zamanlarda aradığım başlık ve içerik. Toplumun ya da toplumların artık samimiyet kavramını derin kuyulara attığı bir dönemdeyiz bence. Kuyudan gelen çığlıkları kimse duymuyor. Çünkü artık Aristoteles’in yer merkezli evrenindeki gibi insanlar merkeze kendilerini koymuş durumda. Yazınızla bu önemli konuya değindiğiniz için teşekkürler hocam.
Bilgi ile problemlerin çözümü doğrudur. Kendimizden yola çıkacak olursak negatif duygu ve durup dururken anlam veremediğimiz bizi rahatsız eden öfkemizden kurtulduk dediğimiz zamanlar çok oldu.Bu tip durumlardan sonra bilgiye ağırlık verilir oldu hocam yanlız asıl ilacımızın çevremizde ki insanların ufak da olsa sıcak temas kurması hani dediniz ya ufak da olsa bir samimi sohbet bizim dert ve sıkıntılarımızdan kurtulmamız için bir sebeb olabilir.Herkez samimiyetsizlikden yakınıyor ister istemez hiç mi normal insan karşınıza çıkmıyor arkadaşlar bu kadar mı durum kötü gerçekten ?
Pek çok sorunla pişmanlıkla dengede kalamadığım bir çevrede yalnızlık en büyük sorunlardan biri gibi küçücük kalmış ama içimde bir yerde kocaman umutlarla Samimi bir paylaşımı terapilerde arıyorum hep hayal kırıklığı… bi umut var mı bakalım istiyorum siz de isterseniz lütfen arar mısınız bugün asistanınıza mesajımı ve numaramı bıraktım görüşmek üzere